Categoriearchief: Aanbevolen

Bernard Duerksen

On the 10th of July I spoke about the masterclass of Bernard Duerksen. Bernard began playing the piano by ear at 5. His early training included studies with Hilda Reimer, followed by instruction from pianists Peter Katin, Jane Coop, Robin Wood, John-Paul Bracey, and composers Peter-Paul Koprowski and Gerhard Wuensch. He has been actively teaching and adjudicating for 31 years. His students are frequent prize winners in festivals.

I try to to highlight some expressions or things he said during the masterclass:

– Bernard compared the beginning of ‘Ecossaise’ from Hummel as if someone throws a stone into the water: big splash. This is a very vivid picture!
– You choose for your fingers, don’t let your fingers choose for you!
– A second time something must always sound different
– Two or more notes in a row don’t have the same loudness: knock it off!
– A musician must look ahead while you are here! Like a pilot in an aeroplane. A performer has to be ahead.
– Play slow, think fast.. look where you are going!
– Edison didn’t invent the lightbulb at once.. it took him some time. You don’t have to do everything perfect at once, either.. as long as you are doing your best.
– Minuet: don’t dance in boots but in slippers. If you do to much rubato in a Minuet, the dancers will fire you!
– Practise that everything is alright before you start. No rush.
– Soft tone is less and slower movement, loud tone is bigger and faster movement of your fingers
– Overdo: if you want your right hand to sound loud, play it two times louder than necessary..
– Dynamics: don’t only think dynamics, but DO them
– Wild Rider/Schumann: rider has to been thrown from the horse. Roller coster. Don’t be polite!
– Little Waltz/Gurlitt: solo instrument with orchestra
– Practise your skills

Bernard Duerksen
Bernard Duerksen

Masterclass Bernard Duerksen

On Sunday 9th of July the Canadian concertpianist Bernard Duerksen gave a beautiful recital at Bol & Sanders. In the afternoon there were masterclasses to students of Janece Milos, Jana Neplechovitsj and Heleen Verleur. In the next days I will try to tell more about the masterclasses. Bernard Duerksen is not a 100% Suzuki teacher, but his way of teaching has lots in common with Suzuki. In fact: I don’t see a real difference. Bernard also received Suzuki lessons as a student.

Schermafbeelding 2017-07-10 om 11.13.36

Group lesson & recital

Yesterday a wonderful Suzuki grouplesson of book 1 and 2 took place at the pianoshop of Bol & Sanders at the Ceintuurbaan in Amsterdam. 16 children were playing with lots of enthousiasm pieces from book 2 and 1. They were all students of Suzuki pianoteachers Jana Neplechovits, Janece Milos and Heleen Verleur. While book 2 children were performing, book 1 children did a Quiz that Heleen had made for this occasion. Five winners got a prize and the others a consolation prize (Chinese fortune coockies).
Here are some photos and the Quiz.

At the end of the lesson the Canadian concertpianist Bernard Duerksen gave a beautiful mini recital with works of Mozart, Rachmaninov, Liszt and Chopin. The children were impressed by the sound that came out of his grandpiano.
Later in the afternoon Bernard Duerksen gave masterclasses to our students. I will tell more about that in a following message.

Schermafbeelding 2017-07-10 om 10.53.45

Schermafbeelding 2017-07-10 om 10.49.03

Schermafbeelding 2017-07-10 om 10.49.23

List of pieces performed by students
List of pieces performed by students
Quiz page 1
Quiz page 1
Quiz page 2
Quiz page 2

Rustende arm traint gratis mee

In de Suzuki-methode (in dit geval voor piano) begin je je technische training met alleen de rechterhand. Dit is omdat er (zeker voor 3 en 4-jarigen) zoveel dingen zijn om aan te denken: je houding, je pols, hoe je je vingers beweegt, ontspanning, toonvorming, enz. dat het geen goed idee zou zijn om meteen met twee handen te beginnen. Dit zou ten koste gaan van de kwaliteit van de klank. Ongeveer halverwege boek 1 gaat de linkerhand ook de Twinkles oefenen. Het bijzondere is, dat de linkerhand dan al schijnt te “weten” wat hij moet doen. Hierover is nu een artikel verschenen dat van de week in NRC stond.

Ik voeg het hierbij. Het stuk over de spiegel doen “wij” Suzuki docenten misschien niet.. 😉 maar wie weet komt dat nog.

Artikel NRC
Artikel NRC

Amsterdam Piano Day 2017

On the 10th of June there was a wonderful international Piano Suzuki Day in Amsterdam, with special guests Jenny McMillan from Cambridge and Sharon Kavlo from Oslo teaching our students, as also Huub de Leeuw from Utrecht. This day was organized by Suzuki teachers Jana Neplechovitsj and Janece Milos. On different locations in Amsterdam Centre, also in my own homestudio with Jenny, and the final concert in the Vierwindenhuis. After that delicious food at Me Naam Naan in the Koningsstraat.

Jenny teaching
Jenny teaching in my studio
Jenny teaching
Jenny teaching Annelinde
With my student David
With my student David
With a sunflower..
With a sunflower..
Sharon teaching
Sharon teaching Suzuki Jeopardy
Sharon with 'composers' money
Sharon with ‘composers’ money
Sharon doing a very difficult puzzle..
Sharon doing a very difficult puzzle..
Puzzle done! (also by Jana)
Puzzle done! (also by Jana)
Janece during a wonderful group lesson
Janece during a wonderful group lesson
Made by Janece
Made by Janece
Location Piano Day
Location Piano Day
Dinner with collegues
Dinner with collegues at Me Nam Naan

Correspondentie met Robert Harris

Deze emailwisseling slaat terug op het stuk ‘Muziek als taal’ van Robert Harris, dat ik op 16 mei gepost had.
Tk.

—–

Beste Heleen,

Ik stuur bij dezen een link naar het proefschrift. Ik schrijft niks over Suzuki, uiteraard, want ik heb de methode t.b.v. het onderzoek niet bestudeerd. Ik vind het artikel van Byrne (2002) relevant t.a.v. de discussie over Suzuki, evenals de studies van Friederici en Newport et al. Ik heb vrij veel Suzuki leerlingen in de les praktische harmonie gehad op het conservatorium. Zij hebben een uitstekend gehoor, maar ze kunnen geen van allen harmoniseren of improviseren. De werkvormen die je noemt maken officieel geen deel uit van de methode zover ik weet, maar ik kan het fout hebben. Ik juich ze uiteraard toe. Zolang dergelijke werkvormen niet deel uitmaken van de methode, kun je niet echt van een moedertaal methode spreken, is mijn opvatting. Ik vind dus dat Suzuki zelf het bij het verkeerde eind had. Het leren van de moedertaal is dus meer dan alleen auditieve imitatie.

Proefschrift Robert Harris

Hartelijke groeten,

Robert Harris

—–

Beste Robert, dank voor je reactie, ik zal het proefschrift lezen. Eerlijk gezegd zou ik geen andere methode van klassieke muziek weten, waarbij kinderen zo dichtbij het auditieve/intuïtieve aspect van muziek zitten. Mijn schrijven had niet als doel om een discussie over Suzuki als moedertaal te beginnen. Bij jazzmuzikanten, pop of wereldmuziek is het aspect van improvisatie heel vertrouwd.. veel klassieke muzikanten kunnen hier niets mee.. maar zonder uitzondering kunnen al mijn Suzuki leerlingen op hun gehoor allerlei liedjes naspelen en/of uitzoeken .. en van daaruit gaan ze moeiteloos door naar improvisatie. Naar mijn idee is dit een eerste stadium in het aanleren van taal? Het zou juist interessant zijn het verschil tussen enerzijds imoroviserende (auditief zelf ontdekkende), anderzijds voornamelijk notenlezende, en als middengroep daar tussenin Suzuki leerlingen (zowel auditief als een paar jaar later, ook lezende) te onderzoeken. Maar ja.. ik ben geen wetenschapper.

Vriendelijke groet,

Heleen Verleur

Vriendelijke groet,

Heleen

—–

Beste Heleen,

Je hebt het heel goed verwoord: het is het eerste stadium van het aanleren van de taal. In de literatuur wordt een duidelijk verschil gemaakt tussen het leren herkennen van woorden en het aanleren van de grammatica. Het zijn twee gescheiden (hersen)functies, waarbij de één afhankelijk is van het andere. Zonder woordenherkenning is het leren van de grammatica onmogelijk. Het aanvullen van de Suzuki methode met variatie, harmonisatie, transpositie en improvisatie lijkt me vrij makkelijk. Maar kennelijk doe je dat al.

Robert